Ölçekten bağımsız, her türlü felaket durumunda serinkanlı kalmayı başaran müthiş insanlar vardır. Tepkisiz değil, serinkanlı. Düşünme yeteneğini kaybetmeden olayın çözümü için ne yapmak gerektiğini fark edip, bunun gereklerini eksiksiz yapan insanlar. Ben ne yazık ki hep olmak istediğim halde böyle bir insan değilim. Üstelik uzun süre -belki de yeterince "felaket" geçirmediğimden- panik bir insan olduğumu kesinlikle düşünmedim. Hatta bir gün can arkadaşımın bir tanesi rastgele ne kadar panik yaptığımdan bahsettiğinde belli etmedim ama hafiften bozuldum da. :) Ama üstüste tekrarlanan saçma derecede absürd, gereksiz ya da ciddi örneklerden sonra şimdi fena halde farkındayım: ben "Panik Esin" - havuç, domates, salça ve benzeri kırmızı ya da turucu renkli besin maddeleriyle anılmaktan kesinlikle daha yaratıcı. Tehlike anında ya yanıma yanaşmayın ya da hemen beni meditatif teknikler veya hıncınızı belli etmeyen yumuşaklıkta iki tokatla sakin düşünmeye, akıllı olmaya çağırın. En son bugünkü maceramdan sonra artık yeter, huylu huyundan vazgeçmez lafı n'olur doğru olmasın.